Τοπικά Προϊόντα

Τσίπουρο

Το τσίπουρο είναι ένα τοπικό μπράντι, είναι ένα ισχυρό αποσταγμένο ποτό που περιέχει περίπου 45 τοις εκατό αλκοόλη κατ ‘όγκο και παράγεται με απόσταξη από τα υπολείμματα από το στίψιμο των σταφυλιών (το υπόλειμμα από το πατητήρι). Σύμφωνα με την παράδοση, η πρώτη παραγωγή του τσίπουρου ήταν έργο κάποιων Ελλήνων Ορθοδόξων μοναχών, αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα στο Άγιον Όρος. Το 2006, η Ελλάδα έχει υποβάλει αίτημα στην Ε.Ε. να αναγνωρίσει το τσίπουρο ως προϊόν Π.Ο.Π. (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης). Ο γλυκάνισος αρωματίζει αυτό το ελληνικό ποτό, που έχει την αυθεντική γεύση της παράδοσης, γιατί αποστάζεται μαζί με αυτό το μοναδικό επιλεγμένο αρωματικό φυτό ελληνικής προέλευσης: το Μακεδονικό γλυκάνισο, που για αιώνες υπήρξε η γλύκανση που αγγίζει τις καρδιές των Ελλήνων.
Τον Σεπτέμβριο στον τρύγο, τα σταφύλια μεταφέρονται από το αμπέλι σε ειδικές δεξαμενές-πατητήρια. Μετά την πολτοποίηση τους τοποθετούνται μέσα σε δεξαμενές για την παραγωγή του μύκητα που μετατρέπει τη ζάχαρη σε οινόπνευμα και αφήνονται να ωριμάσουν. Έτσι έρχεται ο χρόνος για την παραγωγή του παραδοσιακού τσίπουρου, μια πολύ ιδιαίτερη περίσταση και μια διαδικασία που αποτελεί ένα τελετουργικό. Ο μήνας Οκτώβριος υπήρξε πάντα πολύ σημαντικός για εμάς, δεδομένου ότι σηματοδοτεί τη συνέχιση μιας παράδοσης που επιβιώνει μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η εποχή των “καζανιών”, όπου οι άμβακες και οι αμπελουργοί, μέρα και νύχτα εργάζονται γύρω από τη φωτιά, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία πολλών ετών.
Στην αρχή υπάρχουν τα στέμφυλα, τα στέμφυλα ή Τσίπουρα είναι το στέρεο μέρος των σταφυλιών μετά την απομάκρυνση του μούστου, ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή κρασιού. Τα στέμφυλα θα τοποθετηθούν μέσα στον άμβακα (καζάνι), ο οποίος είναι ένας λέβητας. Μέρος του υγρού ζυθοποιίας προστίθεται στα στέμφυλα. Στη συνέχεια, το καζάνι κλείνει αεροστεγώς με ένα μπρούτζινο καπάκι. Κάτω από το καζάνι υπάρχει φούρνος, ο οποίος σιγόκαιει μέχρι το σημείο βρασμού. Μόλις το υλικό αρχίζει να βράζει, η απόσταξη ξεκινά, ο ατμός που περνά από μια σωλήνα στην κορυφή του καπακιού, κινείται προς τα επάνω, οπού καταλήγει σε μια ειδική υποδοχή μέσα σε ένα μεγαλύτερο σωλήνα, που είναι μέσα σε μια μεγάλη δεξαμενή με κρύο νερό, έτσι ώστε ο ατμός να μπορεί να κρυώσει και να υγροποιηθεί και να παραχθεί το πρώτο απόσταγμα. Είμαστε τώρα στο τέλος της πρώτης απόσταξης. Οι βαθμοί της πρώτης απόσταξης ξεκινούν από 27 και πρέπει να κατέλθουν σε 17, 15 ή 14 μέχρι το τέλος του βρασμού. Όταν φτάσουν τους επιθυμητούς βαθμούς, ο πρώτος βρασμός, ο οποίος διαρκεί περίπου μία ώρα, τελειώνει. Αλλά η παραγωγή του τσίπουρου δεν έχει τελειώσει, αυτή η πρώτη απόσταξη λέγεται «σούμα», επειδή μυρίζει πολύ και είναι εξαιρετικά πικάντικη. Τότε γίνεται αποστάξη για δεύτερη φορά, όπου βάζουμε τη σούμα στο καθαρό καζάνι με το γλυκάνισο (ειδικό μπαχαρικό), αφού πρώτα έχουν αφαιρεθεί όλα τα στέμφυλα. Αυτός ονομάζεται μετάβρασμός, και είναι συνηθισμένος στην περιοχή μας γιατί η δεύτερη βράση εξειδικεύει το τσίπουρο και το κάνει πιο δυνατό.
Είναι  μια σκληρή εργασία αλλά συγχρόνως και μεγάλη χαρά, αφού η όλη διαδικασία συνδέεται με φαγητό, ποτό και  διασκέδαση. Έτσι, οι ώρες στα καζάνια περνούν γρήγορα και χαρούμενα με φίλους. Ο Γλυκάνισος χρησιμοποιείται γιατί δημιουργεί ένα καλύτερης ποιότητας ποτό. Ελαφρώς θυμίζει ούζο, αν και είναι ένα διαφορετικό ποτό. Το τσίπουρο είναι επίσης γνωστό ως Ρακί σέ άλλα μέρη της Ελλάδας, στην Κρήτη γίνεται ένα παρόμοιο ποτό, αλλά είναι πολύ ισχυρότερο και ονομάζεται τσικουδιά. Να απολαύσετε το δυνατό αυτό ποτό σε σφηνάκια, με κρύο νερό ή πάγο, μαζί με φέτα, ελιές, ή άλλα ορεκτικά, προσέξτε όμως, καθώς αφήνει ένα ίχνος φωτιάς, γλυκού καψίματος στον λαιμό.
Στην υγεία σας!

Μέλι

Ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης αγάπησε το μέλι της Χαλκιδικής. Ο Αριστοτέλης εξήρε το Mέλι και τα οφέλη του για τους ανθρώπους, 2.300 χρόνια πριν, με το επιχείρημα ότι το μέλι παρατείνει τη ζωή. Η Χαλκιδική είναι η μελισσοκομική πρωτεύουσα της Ελλάδας με πάνω από 6.500 μελισσοκόμους που παράγουν 1.900 τόνους μελιού ετησίως.
Το Μέλι είναι μια γλυκιά τροφή που οι μέλισσες παράγουν χρησιμοποιώντας το νέκταρ από τα λουλούδια. Οι μέλισσες μετατρέπουν το νέκταρ σε μέλι με τη μέθοδο της παλινδρόμησης και το αποθηκεύουν ως την κύρια πηγή τροφής τους, στις κηρήθρες (κερί) μέσα στην κυψέλη.
Το Μέλι παίρνει τη γλυκύτητα του από την φρουκτόζη, την γλυκόζη και τους μονοσακχαρίτες και έχει περίπου την ίδια σχετική γλυκύτητα με την κρυσταλλική ζάχαρη. Έχει ελκυστικές χημικές ιδιότητες και ένα διακριτικό άρωμα που οδηγεί κάποιους ανθρώπους να το προτιμούν από τη ζάχαρη και τις άλλες γλυκαντικές ουσίες. Οι περισσότεροι μικροοργανισμοί δεν αναπτύσσονται στο μέλι, λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας νερού. Το μέλι έχει μια μακρά ιστορία ανθρώπινης κατανάλωσης και χρησιμοποιείται σε διάφορα τρόφιμα και ποτά ως γλυκαντική και αρωματική ουσία, ενώ ποικίλλουν οι γεύσεις του μελιού με βάση το νέκταρ. Χρησιμοποιείται επίσης, σε διάφορες παρασκευές φαρμάκων για τη θεραπεία ασθενειών.
Με την επινόηση να φωλιάζουν τα μελισσοσμήνη σε τεχνητές κυψέλες, οι άνθρωποι ήταν σε θέση να ημιεξημερώσουν τα έντομα και να έχουν πλούσια συγκομιδή μελιού. Σε κάθε κυψέλη, υπάρχουν τρεις τύποι μελισσών: η βασίλισσα, ένας εποχιακώς μεταβλητός αριθμός αρσενικών μελισσών (οι κηφήνες) για να γονιμοποιήσει τις νέες βασίλισσες και περίπου 20.000 έως 40.000 θηλυκές εργάτριες. Οι εργάτριες μέλισσες συλλέγουν το νέκταρ που θα γίνει μέλι στην κυψέλη, φεύγοντας από την κυψέλη, συλλέγουν  νέκταρ από τα λουλούδια και επιστρέφουν.
Το ωριμο μέλι καθώς απομακρύνεται από την κυψέλη απο τον μελισσοκόμο, έχει μεγάλη διάρκεια ζωής και δεν χαλάει αν σφραγιστεί κατάλληλα. Η συλλογή μελιού συνήθως επιτυγχάνεται με τη χρήση καπνού, έτσι ώστε να κατευνάσει τις μέλισσες και να τις κάνει πολύ λιγότερο επιθετικές. Η κηρήθρα αφαιρείται από την κυψέλη και το μέλι εξάγεται από αυτή, το μέλι στη συνέχεια φιλτάρεται. 

5
7
Bee on -calyx 935
2
6
Runny hunny
3
Med u sacu karlovic1
9
6169315 orig-300x249
10
1
45799 orig-300x199
4